Sini Monika

I schpiel so gärn
uf minere Monika.
Debi schnall i fascht ab.
Sie git deheim de Ton hüt a,
ass i nit no überschnapp:

Seelisch bi i nämlig uf'm Hund.
Do pfief i uf die ganzi Wält
un au uf'd Lüüt un's Gäld.
I mach d'Läde zue un hör un seh
denno vo nüt, ha mini Rueh.

I bi hüt nit guet druf.
Wenn ement no eine chunnt,
un chlingelet an de Düüre,
bi i eifach emol nit do,
chumm au bim gemeinschte Gloggeschturm nit füre!

Hüt mueß i zue m'r sälber cho,
für e paar Schtund.
No loß i jede Dubel dusse schtoh
un e jede Dräck dinne liege.
Uf de Letschti cha i mi verlo.
Sälle het doch cheini Bei
un lauft mir nit devo.
Die ganzi Zit frog i mi,
worum isch sie numme gange,
loßt mi ällei,
sit e paar Dääg scho hange
un au no e so liide, als ihre Maa.

Jenu,- viellicht chunnt mini Frau
jo zue m'r z'rugg?
Me weiß so öbbis nie.
Denno chönnte mir is wieder vertrage.
Hüt tröschtet mi halt d'Monika,
in minem große Schmärz.

'S isch mini neui Scnuuregiige!

Die heißt genau wie sie
un wärmt m'r hüt mi Härz.
Jetzt schpiel i no e Schtugg
un däng, jo schiß m'r doch in d'Chappe-
Chatz, bisch emol schtill im Egge!
'S schlüsselet an de Düüre.
I glaub, er isch cho un wieder do,
mi liebe Schatz!

Uf de Schregge hi
bruch i halt no e Schlugg, hejo,
uf mini Frau un mi,
de alti Schlappe.
Jo, i chumm gli füre!
Öb ihre 's neui Liedli gfallt?
Un de Bluemeschtruß isch au für sie.
Wieso sin d'Fänschterläde no nit uf?
Ünsri Wält, i glaub, i schiß
do no lang nit druf.

Zuem Schluß fallt mir dezue öbbis i:

Sie het's ement doch nit e so gmacht,
wie sällemols ammel i?