Mitnander teile

Het di emol
de Sunneschii erreicht,
fangsch'n am beschte
mit'm Härze i.
Han i cheine me devo,
gisch du mir
vo dinem eine.
De wird denno,
me wott's mängmol nit meine,
neume zueme Glück,
des sich ement vermehrt,
is mit vereinter Chraft
öbbis zuem Guete schafft
un chert e so
ins eigni Härz z'ruck.

'S Glück isch jo
ammel e blöde Hammel
un rennt wie toll
in dere Wält umme,
suecht do numme sinesgliiche.
Devo hesch d' Nase gschtriche voll.
Ement isch's au emol
wie e süeße Chueche,
welle jedem guet duet,
wo d' Lüüt gärn inebiße,
am liebschte geschtern scho
un nit erscht hüt.
Vo de Chomedie, liidvolle,
do wänn sie nüt wüsse.
Mit dere schtohsch meischt ällei.
Die chasch vergässe,
will ammel niemed ha.
Uf die isch sowieso gschisse.