Verwächslig

R: Du!
D: Hä?

R: Du, hesch's au scho mitgriegt, de Emil het sich öbbis neus zueglegt.

D: Ähä, e eimoligs Gschtell, jo jo.Säll sieht scho toll us, gäll?

R: Was, hesch di scho devo überzügt?

D: Hejo, des Prachtschtugg isch gescht doch putzt un gschtriglet vor'm Huus gschtande un het dört ummeglänzt.

R: Oha...äh...isch wohr? Me chönnt grad nidig werde, hä?

D: Nä-ä, i nit, i gönn's em Emil vo Härze.

R: Jo, säll isch au wieder wohr.Do mueß de armi Cheib nümme überall ummelaufe un go sueche.

D: Do hesch gopferdelli rächt.Was de scho alles abchlapperet het un wie lang gbrucht, bis er 's Richtigi gfunde het.

R: Hejo, genau... un jetzt hürotet 'r sälli, im Mai, het de Emil verzellt.Er züglet denno mit ere in d' Schwiz übere, ins Schoggi- un Chäsländli, wo die härzigi Muus deheim isch.Sie heigi dört schiens e Hufe Land un e eige Huus.

D: Jowas? Un i ha allwil dängt, du schwätzisch vom neue Velo!

R: Jojo, dänge sott me chönne... aber mit was, gäll?

D: Do dezue sag i nüt. Du hesch jo numme gmeint.

R: Hejo, was sunscht un meine wird me jo no dürfe, hä? Übrigens, mir sin zue dere Hochzit iglade, in d' Schwiz. I ha dängt, mir gön ane.Für d' Fründschaft muesch in de guete Zite sorge. Du, me cha jo nie wüsse, öb me die nit emol in de schlächte brucht, od'r?