Novämber

'S Johr isch fascht scho umme.
D' Chaländer an de Wänd
sin dünn un au gli leer.
Dusse goht e chalte Wind.
Er chunnt emol us'm Norde,
no wieder numme vo Oschte her.
'S isch ächscht e ödi Zit.

Hüt bloost's is d' Händ un Bagge blau.
Los, hesch's am Morge nit au gse?
Gang emol use un lueg genau.
E zarte Rauriif lit überall,
wie fine Zucker uf de Fälder,
dunte im Tal, au uf jedem Dach
un uf'm Wald am Hang.

De Novämber het sich igfunde.
D' chalti Johreszit isch do.
No e paar Näbelschwade geischtere umme.
De Winter schickt sich zue sinere nächschte Runde.
'S alti Johr durt nümme lang.
Agfrore isch scho hinterem Huus de Bach.
D' Chälti het die letschti Reschte,
bunti Herbscht-un 's chleinschti Summerfätzli,
vo de Bäum un us de Gärte gno.

Jenu, d' Wält sieht halt denno
e so grau un farblos us.
In de reine, subere Luft schmöckt's mängmol
scho noch'm erschte Schnee.
D' Lüüt un sowieso em Nochber 's Busichätzli,
bliebe jetzt gärn dinne,
im wohligwarme Huus
un bi ihre liebe Schätzli.

Jo, 's isch gwüß chüehl gworde,
uf dere alte Wält,
als wott sie au emol verschnuufe go.
In mängem Egg, do sieht's gruusig us.
I ha scho länger 's Gfüehl,
die ganzi Wält, die het e Schuß
un d' Lüüt hebe nümme zämme,
's Läbe isch de meischte nit grad un ebe
un 's goht 'ne nit e so schön un guet,
ender me rächt un schlächt.
Viel hocke au ächt zwüsche zweu Schtüehl.
Wäge jedem Gschiß länge mängi de Huet
un göhn un verlön sich do
no lieber me uf's toti Zügs
un uf e Hufe Gäld.
I wett, wenn's eine hätt.

Jo, 's isch scho schad,
ass de Summer mueß vergo,
mit de Farbe un em warme Sunneschii.
Do degäge cha me halt nüt mache.
Des isch au numme guet e so.
D' Mänsche pfusche scho allewil
viel z' viel in d' höcheri Ordnig dri.
D' Zit wanderet grad witer furt
un triebt is do un dört
an jedem Ort mit allem umme,
uf de Reis im Johreskreis.


Zündisch nit in de dunkle, chalte Zit
im Huus e Lichtli a
un machsch d'r e guet's Füürli?
Uf die gliichi Wiis
un em Lächle in dim Gsicht,
füür ebe, hüt un do,
asses richtig brennt,
im Härz un in dir sälber a,
wo sich öbber denno freut am Licht
un er sich ement au no dra wärme cha.